مقایسه اثرات کلونیدین خوراکی و متوکلوپرامید بر میزان تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی استرابیسم در اطفال

چکیده: زمینه و هدف: عمل جراحی اصلاح استرابیسم از جمله اعمال جراحی است که با شیوع بسیار بالای تهوع و استفراغ پس از عمل برخوردار است. علیرغم بکارگیری داروهای مختلف جهت پیشگری یا درمان، این عارضه کماکان پس از عمل دیده می شود. داروی کلونیدین از گروه آگونیست های آلفا -2 بوده و در برخی از تحقیقات انجام شده دارای اثرات متفاوتی بر روی تهوع و استفراغ پس از اعمال جراحی مختلف بوده است. لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان تأثیر این دارو در مقایسه با متوکلوپرامید بر میزان تهوع و استفراغ پس از عمل استرابیسم در اطفال انجام شد. روش بررسی: در یک مطالعه کار آزمایی بالینی تعداد 135 بیمار در محدوده سنی کمتر از 18 سال پس از کسب اجازه از بیمار و یا والدین آنها بطور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند و در هر گروه 90 دقیقه قبل از عمل جراحی، از یکی از شربت های کلونیدین (با دوز μg/kg4)، متوکلوپرامید (mg/kg 25/0) و دارونما استفاده شد. سپس القاء و ادامه بیهوشی و عمل جراحی بطور یکسان در 3 گروه انجام شد. تعداد دفعات استفراغ و تهوع در ریکاوری و بخش به مدت 24 ساعت ثبت گردید و نتایج با استفاده از تست های آماری chi-square وanova with dunnett t3 correction تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میزان فراوانی استفراغ در گروه کلونیدین (8/28%) از دارونما (7/37%) کمتر بود (05/0p<) ولی توزیع فراوانی تهوع واوغ زدن بین کلونیدن و دارونما معنی دار نبود. همچنین میانگین تعداد دفعات استفراغ در گروه کلونیدین (99/0±51/0) از متوکلوپرامید (48/1±11/1) و دارونما (2±27/1) کمتر بود (به ترتیب 01/0p< و 05/0p<). نتیجه گیری: با توجه به آنکه در این تحقیق کلونیدین توانسته است سبب کاهش توزیع فراوانی و میانگین تعداد دفعات استفراغ پس از عمل جراحی شود و با توجه به سایر اثرات سودمند آن در بیهوشی، توصیه می شود که این دارو در اعمال جراحی که با شانس بالائی از تهوع و استفراغ پس از عمل برخوردار می باشند استفاده شود.